Brandalarm en nog geen licht!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Inge
13 November 2006 | Frankrijk, Clermont-Ferrand
Hallo lieve kijkbuiskindertjes!
Hoe is het met iedereen en Hollande?
Ik heb er alweer een week opzitten in Frankrijk en er is weer van alles gebeurd.
Woensdagavond besloten Vincent, Nora en ik om met zijn drieën een hapje te gaan eten bij de Chinees. Het was gezellig, we hadden lekker gegeten, maar zoals gewoonlijk veel te veel. Toen ik ’s avonds thuis kwam voelde ik me niet zo lekker en had nogal buikpijn. Ik kroop op tijd mijn bed in en na een uurtje werd ik wakker omdat mijn buik zo borrelde. Ik voelde me ontzettend ziek en gelukkig kwam alles er snel uit, ik voelde me direct weer een stuk beter. Ik ging weer terug in mijn bed liggen, maar kon niet meer slapen. Heb wèl een uur liggen draaien in mijn bed en toen ik nog geen vijf minuten sliep ging het brandalarm af. Dat apparaat maakt nog meer herrie dan mijn wekker! In eerste instantie bleef ik lekker liggen, want ik voelde me toch nog te beroerd om op te staan, maar toen ik iedereen door het gebouw hoorde rennen om half 2 ’s nachts leek het me toch wel verstandig om ook het gebouw te verlaten. Ik had mijn schoenen en jas aangetrokken en daar ging ik naar beneden. Het aangename geluid van het brandalarm joekerde nog door het gebouw. Toen ik beneden kwam stonden er wel vijftig slaperige mensen in de hal duf voor zich uit te kijken, dus ik besloot snel door te lopen naar buiten. Ik zat nog geen vijf tellen buiten op de grond toen het alarm werd uitgeschakeld en me werd verteld dat ik weer veilig naar binnen kon gaan. Het was loos alarm, gelukkig maar!
Vrijdagavond zijn we met een groepje studenten van school iets gaan drinken bij een klasgenoot. In Frankrijk blijf je vaker ’s avonds bij iemand thuis zitten dan dat je met zijn allen naar een café toe gaat. Ook hier heb ik me goed vermaakt, om half twee vielen mijn ogen dicht dus ben toen richting huis gegaan. Maar na een wandeling van twintig minuten was ik weer goed wakker. Heb van drie tot vier uur in de nacht nog met Ruud gebeld. Eindelijk kon ik dat stemmetje weer eens horen, want dat was alweer zo lang geleden. Heerlijk!
Zaterdagochtend lekker uitgeslapen en ’s middags had ik een afspraak met een groepje voor een presentatie. Ze willen hier het liefst in het weekend afspreken… rare Fransozen of zijn wij in Nederland zo vreemd? A.s. zaterdag heb ik ook les van 8 tot 12, omdat de les op vrijdag niet kan doorgaan. Niemand die er een probleem van maakt, ongelooflijk! Tegen de avond ben ik met Nora en haar bovenbuurman naar het biercafé geweest om zijn verjaardag te vieren.
Zondagochtend ging ik boodschappen doen en het scheelde niet veel of ik was daar niet zonder schrammen van terug gekomen. Ik neem aan dat ik jullie niks hoef te vertellen over het Franse verkeer? Het is echt een zooitje ongeregeld. Stoppen voor een zebrapad, ho maar, dus ik let wel op als ik oversteek. Ik kwam terug uit de supermarkt met mijn boodschapjes, had mijn handen vol en ik stak over bij de oversteekplaats voor voetgangers, waar het licht op groen stond. Er kwam een man aangereden en ik zag hem de andere kant op kijken. Hij had mij helemaal niet gezien. Toen hij wel heel dicht op me afkwam, liet ik mijn boodschappen op de weg vallen en rende als een gek het trottoir op. Ik heb het gelukkig helemaal overleefd, maar mijn welverdiende cake is helaas platgereden. 100 meter verderop besloot meneer zijn auto tot stilstand te brengen en kwam naar me toe; ‘Het spijt me, ik had je niet gezien’. Hij was net als ik geschrokken, maar gelukkig is er niks ernstigs gebeurd!
Vandaag stond er weer een presentatie op het programma. Het was de bedoeling om een presentatie te geven van maximaal 45 minuten. De groep voor ons deed er bijna een half uur langer over. In Nederland word je gewoon afgekapt als je langer doorgaat, maar de docent liet de groep gewoon doorgaan. Vervolgens kregen wij de mededeling dat onze presentatie verschoven werd naar volgende week omdat er niet genoeg tijd meer over was. Ik was echt boos, want ik had me op dat moment voorbereid. Cultuurverschil?!
Ik heb afgelopen week de vakken contracten en douane laten vallen. In de les was ik altijd druk bezig met andere dingen (sudoku) want ik begreep er echt he-le-maal niks van. De Fransen zelf weten niet eens waar de leraar het over heeft.. laat staan dat ik het dan begrijp. Dit wil zeggen dat ik op maandag al om 18.15 klaar ben i.p.v. 20.15.
Donderdag, vrijdag en vandaag zou een bedrijf alle kapotte dingen in de kamers komen repareren. Dus het eerste wat ik donderdagavond deed toen ik thuis kwam was kijken of mijn keukenlamp het deed.. Helaas. Vrijdagavond hetzelfde en wederom werd ik teleurgesteld. Vandaag had ik heel veel hoop, maar op nummer 56 zijn ze weer niet geweest. Ik zit nog maar even hier, dus ik verwacht niet dat ik nog licht krijg voordat ik vertrek. Niet dat ik er wakker van lig, iedere week lach ik er harder om.
Afgelopen weekend kreeg ik het goede nieuws te horen dat Dana een paar dagen deze kant op komt! Als het goed is en dat hoop ik komt ze 8 december voor een weekend hierheen om te kijken hoe het met haar kleine zusje is!
De komende weken wordt het hard werken aan school. Heb nog twee presentaties op het programma staan, ik moet nog een aantal opdrachten maken en heb dan ook nog eens wat toetsen tussendoor. Het is nu al half november, dus ik begin me nu toch wel te beseffen dat ik niet meer zolang heb hier en dat ik toch nog even moet genieten van het Franse leven! Dat ga ik nu dus doen!
Au revoir et à bientôt!
Liefs en een dikke kus speciaal voor mijn Chineesje!
Hoe is het met iedereen en Hollande?
Ik heb er alweer een week opzitten in Frankrijk en er is weer van alles gebeurd.
Woensdagavond besloten Vincent, Nora en ik om met zijn drieën een hapje te gaan eten bij de Chinees. Het was gezellig, we hadden lekker gegeten, maar zoals gewoonlijk veel te veel. Toen ik ’s avonds thuis kwam voelde ik me niet zo lekker en had nogal buikpijn. Ik kroop op tijd mijn bed in en na een uurtje werd ik wakker omdat mijn buik zo borrelde. Ik voelde me ontzettend ziek en gelukkig kwam alles er snel uit, ik voelde me direct weer een stuk beter. Ik ging weer terug in mijn bed liggen, maar kon niet meer slapen. Heb wèl een uur liggen draaien in mijn bed en toen ik nog geen vijf minuten sliep ging het brandalarm af. Dat apparaat maakt nog meer herrie dan mijn wekker! In eerste instantie bleef ik lekker liggen, want ik voelde me toch nog te beroerd om op te staan, maar toen ik iedereen door het gebouw hoorde rennen om half 2 ’s nachts leek het me toch wel verstandig om ook het gebouw te verlaten. Ik had mijn schoenen en jas aangetrokken en daar ging ik naar beneden. Het aangename geluid van het brandalarm joekerde nog door het gebouw. Toen ik beneden kwam stonden er wel vijftig slaperige mensen in de hal duf voor zich uit te kijken, dus ik besloot snel door te lopen naar buiten. Ik zat nog geen vijf tellen buiten op de grond toen het alarm werd uitgeschakeld en me werd verteld dat ik weer veilig naar binnen kon gaan. Het was loos alarm, gelukkig maar!
Vrijdagavond zijn we met een groepje studenten van school iets gaan drinken bij een klasgenoot. In Frankrijk blijf je vaker ’s avonds bij iemand thuis zitten dan dat je met zijn allen naar een café toe gaat. Ook hier heb ik me goed vermaakt, om half twee vielen mijn ogen dicht dus ben toen richting huis gegaan. Maar na een wandeling van twintig minuten was ik weer goed wakker. Heb van drie tot vier uur in de nacht nog met Ruud gebeld. Eindelijk kon ik dat stemmetje weer eens horen, want dat was alweer zo lang geleden. Heerlijk!
Zaterdagochtend lekker uitgeslapen en ’s middags had ik een afspraak met een groepje voor een presentatie. Ze willen hier het liefst in het weekend afspreken… rare Fransozen of zijn wij in Nederland zo vreemd? A.s. zaterdag heb ik ook les van 8 tot 12, omdat de les op vrijdag niet kan doorgaan. Niemand die er een probleem van maakt, ongelooflijk! Tegen de avond ben ik met Nora en haar bovenbuurman naar het biercafé geweest om zijn verjaardag te vieren.
Zondagochtend ging ik boodschappen doen en het scheelde niet veel of ik was daar niet zonder schrammen van terug gekomen. Ik neem aan dat ik jullie niks hoef te vertellen over het Franse verkeer? Het is echt een zooitje ongeregeld. Stoppen voor een zebrapad, ho maar, dus ik let wel op als ik oversteek. Ik kwam terug uit de supermarkt met mijn boodschapjes, had mijn handen vol en ik stak over bij de oversteekplaats voor voetgangers, waar het licht op groen stond. Er kwam een man aangereden en ik zag hem de andere kant op kijken. Hij had mij helemaal niet gezien. Toen hij wel heel dicht op me afkwam, liet ik mijn boodschappen op de weg vallen en rende als een gek het trottoir op. Ik heb het gelukkig helemaal overleefd, maar mijn welverdiende cake is helaas platgereden. 100 meter verderop besloot meneer zijn auto tot stilstand te brengen en kwam naar me toe; ‘Het spijt me, ik had je niet gezien’. Hij was net als ik geschrokken, maar gelukkig is er niks ernstigs gebeurd!
Vandaag stond er weer een presentatie op het programma. Het was de bedoeling om een presentatie te geven van maximaal 45 minuten. De groep voor ons deed er bijna een half uur langer over. In Nederland word je gewoon afgekapt als je langer doorgaat, maar de docent liet de groep gewoon doorgaan. Vervolgens kregen wij de mededeling dat onze presentatie verschoven werd naar volgende week omdat er niet genoeg tijd meer over was. Ik was echt boos, want ik had me op dat moment voorbereid. Cultuurverschil?!
Ik heb afgelopen week de vakken contracten en douane laten vallen. In de les was ik altijd druk bezig met andere dingen (sudoku) want ik begreep er echt he-le-maal niks van. De Fransen zelf weten niet eens waar de leraar het over heeft.. laat staan dat ik het dan begrijp. Dit wil zeggen dat ik op maandag al om 18.15 klaar ben i.p.v. 20.15.
Donderdag, vrijdag en vandaag zou een bedrijf alle kapotte dingen in de kamers komen repareren. Dus het eerste wat ik donderdagavond deed toen ik thuis kwam was kijken of mijn keukenlamp het deed.. Helaas. Vrijdagavond hetzelfde en wederom werd ik teleurgesteld. Vandaag had ik heel veel hoop, maar op nummer 56 zijn ze weer niet geweest. Ik zit nog maar even hier, dus ik verwacht niet dat ik nog licht krijg voordat ik vertrek. Niet dat ik er wakker van lig, iedere week lach ik er harder om.
Afgelopen weekend kreeg ik het goede nieuws te horen dat Dana een paar dagen deze kant op komt! Als het goed is en dat hoop ik komt ze 8 december voor een weekend hierheen om te kijken hoe het met haar kleine zusje is!
De komende weken wordt het hard werken aan school. Heb nog twee presentaties op het programma staan, ik moet nog een aantal opdrachten maken en heb dan ook nog eens wat toetsen tussendoor. Het is nu al half november, dus ik begin me nu toch wel te beseffen dat ik niet meer zolang heb hier en dat ik toch nog even moet genieten van het Franse leven! Dat ga ik nu dus doen!
Au revoir et à bientôt!
Liefs en een dikke kus speciaal voor mijn Chineesje!
-
13 November 2006 - 21:19
Ester:
Hey Inge,
dus jij hebt nu ook een de "fijne" ervaring van een brandalarm meegemaakt. Blij dat je dit met mij wilde delen ;)! Jammer dat je zo ziek was van de chinees! Wat een gedoe met die presentatie... je zou die docenten af en toe toch wat aandoen... (dat heb ik in ieder geval wel eens...)
Tot snel!
liefs, -
14 November 2006 - 18:10
Sanne:
Ha Inge
Wat een verhaal weer haha gelukkig hoef je nu nog maar heel even. Ik heb ook goed nieuws ik heb een kamer in M'tricht :) nu de stage nog dus duimen vrijdag! Ik mail je snel alle nieuwtjes. Doe rustig aan nog en maak je niet al te druk hé!
Hele dikke X Sanne -
15 November 2006 - 15:38
RAMONSTER!!:
Hey ingepinge!
Dat verhaal van die chinees deed mij denken aan mijn buurman. Dat is zelf een Chinees.
Tijdje geleden werd er bij hun een kleine geboren en die kreeg een hele bijzondere naam! Hij vertelde mij toen hoe zij op die naam waren gekomen.
Traditiegetrouw bevalt de vrouw altijd thuis en gaat de man tijdens de bevalling in hun keuken een grote Wok met Bami Goreng koken. Op het moment dat de kleine geboren wordt laat hij de Wok uit zijn handen op de grond vallen. Aan de hand van dat geluid dankt het kind dan zijn of haar uitendelijke naam, bijvoorbeeld `WING´ of `PONG´ of `CHING´ of `KENG´.
Toen ik dus hoorde dat hun nieuwe aanwinst `TINGPENGWINGTONGCHENGTENGTENGTENGTENGG´ zou gaan heetten vroeg ik dus uiteraard hoe dát dan kwam waarop zijn antwoord luidde; `Tja, ik stond bij de tlap!´
Hee, fijne tijd verder en tot de volgende Rally!
Ramon! -
15 November 2006 - 17:41
Christel:
hey meiske, ik zie wel jij maakt daar genoeg mee! super fet dat jullie dana even langs komt...veel plezier daar kusjes Christel p.s ik heb mijn haar donker geverft nu zeggen ons ilse en ons mam dat ik mee op jou lijk :D -
17 November 2006 - 02:50
Kevin:
Hey Inge!!! Pinche brandalarm zouden ze hier zeggen.
Ik heb nog gereageerd op je reactie, en een nieuwe blog. In ieder geval verheug ik mij echt super op onze eindelijke vakantie!!! XXX Succes nog! -
19 November 2006 - 19:56
Bas Wilbers:
Hey Inge,
Ben ik eindelijk in maastricht, zit jij midden in Frankrijk. haha.;) gelukkig is het nog maar even, en kan je daarna lekker naar Indonesië. Maak er nog wat moois van die laatste weekjes.!! Veel plezier, en ik ving het leuk je weer gesproken te hebben na zo'n lange tijd.:D
Succes de laatste weken.!
Kus
Bas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
