Heerlijke Hollandse Week!

Bonjour à tous,

Donderdag 26 oktober verliet ik om 07.15 mijn kamertje in Clermont-Fd om ruim een week weer heerlijk thuis in Nederland door te brengen. De treinreis naar Parijs was ik ontzettend misselijk. In Parijs aangekomen had ik ruim driekwartier om van het ene station naar het andere station te reizen vanwaar mijn volgende trein richting Luik zou vertrekken. De conducteur gaf aan dat het gemakkelijk te halen was, als je de weg kent misschien? Gelukkig wist ik welke metro ik moest hebben, dus gewoon de bordjes volgen. Na een heel stuk lopen vond ik dan eindelijk de lift richting de metro. Snel een kaartje gekocht voor de metro. Toen ik mijn ticket door het poortje deed, blokkeerde mijn deur. Kaartje werkte dus niet meer, dus weer snel terug om een nieuw ticket te kopen. Ik had immers nog maar een klein half uurtje voordat mijn volgende trein vertrok, dus ik moest opschieten. Eenmaal door het poortje kwam ik aan bij de roltrap die het niet deed. Leuk hoor om met een groot koffer en drie tassen omhoog te klimmen! Toen ik bovenkwam kon ik mijn metro nog net uitzwaaien… Ik snel gevraagd wanneer de volgende metro zou komen en dat zou 10 minuten duren. Lichtelijk in paniek begon ik toch te twijfelen of ik de aansluiting zou halen. Ik bleef maar op mijn horloge kijken, de tijd tikte weg en ik kreeg het warmer en warmer! 5 Minuten later kwam het stelletje dat ik had gevraagd hoe laat de volgende metro kwam naar me toe om te zeggen dat van een ander perron al eerder een metro naar het station vertrok. Zij moesten er ook heen, dus ik kon met ze meereizen. Aangekomen op het station zei die kerel tegen me: we moeten rennen! Ik had nog iets meer dan 10 minuten… Als drie gekken renden we daar door de stationshallen. We kwamen weer bij een poortje, maar ik had geen ticket meer. Geen tijd om te kopen zei die, dus hij duwde zijn ticket er doorheen en we zijn toen met zijn tweeën door het poortje gegaan. Als hij me niet had geholpen, had ik mijn trein gegarandeerd gemist. Ik moest weer een roltrap omhoog, bordjes volgen, rennen, rennen en nog eens rennen en toen kwam de rode TGV in zicht. Nog geen vijf minuten nadat ik in de trein zat, vertrok deze. Heel blij dat ik het had gehaald kon ik papa en mama laten weten dat ze konden vertrekken richting Luik! In Brussel ging de TGV nog stuk en moest iedereen overstappen. Met een kleine vertraging kwam ik om half vier eindelijk aan in Luik waar papa en mama me al op stonden te wachten! Ik was heel blij om ze weer te zien!

Thuis aangekomen ben ik meteen naar mijn verbouwde kamertje gaan kijken. Reni, geniet er nog maar even van.. voordat je het weet is het weer echt mijn kamertje. Van de ene kant had ik het gevoel dat ik helemaal niet was weggeweest en van de andere kant waren zoveel dingen vreemd en anders dan anders. Na een half uur zat ik alweer op mijn fietsje en voelde ik me weer helemaal thuis! Verder heb ik afgelopen week veel geshopt, overal bezoekjes gebracht, lekker uitgeweest, auto gereden etc. Het was echt heerlijk om weer thuis te zijn, zo fijn dat ik echt nog lang niet terug wilde naar Frankrijk. Jammer genoeg ging deze week veel te snel voorbij en moest ik gister alweer terug. Dit keer hebben papa en mama me naar Parijs gebracht, zodat ik niet weer al die stress met overstappen zou hebben. Daar ging ik gistermiddag heeeeeel verdrietig in mijn eentje weer terug. In Clermont-Fd kwam mijn buurjongen me afhalen, want een uur lopen met een koffer van bijna dertig kilo zag ik niet zo zitten. Toen ik thuiskwam voelde ik me echt even helemaal alleen op de wereld. Maar ik moet nog even volhouden, nog zeven weken te gaan en stiekem kijk ik daar nu toch wel heel erg naar uit! Ook naar de vakantie die daarop volgt!

Ik ga hier nog even genieten en mijn best doen voor school, want daarvoor ben ik toch hier.

Jullie horen snel weer van me!

Dikke Kus, Inge