Aan de slag!

Bonjour à tous!

Na drie weken genieten van het lekkere weer, de omgeving verkennen, veel regelen, introductielessen volgen op school, leren koken en wassen is het moment aangebroken om aan de slag te gaan.

Donderdagavond was er weer een feestje geregeld voor de studenten van onze opleiding. Het thema was dit keer white party. Na ruim 40 minuten lopen kwamen we aan bij het ‘discotheekje’. Iedereen in het wit gekleed, leuke muziek, kortom gezellige avond! Weer het hele stuk teruglopen midden in de nacht zagen we niet zo zitten. Daarom waren we ontzettend blij toen een klasgenoot aanbood ons met zijn auto thuis af te zetten. Eenmaal thuis aangekomen, kwamen we onze buurjongen tegen die ook net terug was van een avondje stappen. We hadden allemaal zin om nog wat lekkers te eten, dus ik besloot om om 4 uur ’s nachts nog even de keuken in te duiken. Het inmiddels bekende ‘frietje speciaal’ smaakte overheerlijk!

Vrijdagavond zijn we met twee klasgenoten, Alexandre en Florentin, gaan eten. We hadden verwacht om naar een gezellig restaurantje te gaan, maar uiteindelijk werd het de pizzeria! Ook lekker voor een keertje! Het was lekker weer, dus we besloten daarna nog gezellig samen wat te gaan drinken op het terras. Om 11 uur gingen we toch maar richting huis, want zaterdagochtend om 08.30 uur stond het eerste tentamen op het programma. We kwamen hier aan in het gebouw, namen zoals gewoonlijk de lift naar boven. En tussen de 1e en de 2e verdieping maakte de lift een ongebruikelijk geluid, we waren blij dat we op de 2e etage eruit konden. Nora ging meteen een briefje maken ‘let op, lift maakt raar geluid’. Ik drukte in de lift op 0, zodat de lift weer naar beneden zou gaan, en vervolgens op onze etage weer op het knopje dat de lift naar boven zou komen. De lift maakte wederom hetzelfde vreemde geluid, nog erger zelfs dan de keer ervoor. Ik vertrouwde het nog niet en ging het dus nog een keer proberen, dat had ik achteraf misschien beter niet kunnen doen… De lift is nog prima naar beneden gaan, maar hij is niet meer bovengekomen. Op dat moment kon Nora het volgende briefje schrijven: ‘oh oh, hij doet het al niet meer’.

Zaterdagochtend stond het eerste tentamen op het programma. Het was een toets over het computerprogramma Sphinx. Ik wilde de dag van tevoren op school nog even oefenen, maar dat was niet mogelijk. Het programma stond alleen op de computers in het leslokaal dat was afgesloten. Voordat de toets begon werd er door de docente nog snel wat gebrabbeld in het Frans waar ik maar de helft van begreep, gelukkig werd dit door een andere student nog snel even uitgelegd. Ik had veel te weinig tijd, dus ik ben heel benieuwd naar het resultaat!

Zondagavond was ik gezellig aan het eten bij de buurjongen. Ineens klopte Nora op de deur met de mededeling dat het beneden ernstig rook naar brand. Dus we gingen snel naar beneden toe en zagen dat er op de eerste etage al een flinke rookwalm hing. De lift (die zaterdag gemaakt was) deed het weer niet, dus daar was waarschijnlijk iets goed mis. We gingen snel op zoek naar huismeester Piet, maar als je hem nodig hebt dan is hij er niet! Ik ging een kijkje nemen op onze verdieping en daar ging het ook steeds meer stinken. Inmiddels was Piet geïnformeerd en nam hij contact op met het bedrijf van de lift, deze goede man zou deze avond wel een keer een kijkje komen nemen. Dit wilde Piet gelukkig niet afwachten, dus hij belde de brandweer. 10 Minuten later stonden er 7 brandweermannen op de stoep. Ze hebben de lift opengemaakt en alles onderzocht, maar ze konden de oorzaak niet vinden. De rook in de gangen trok snel weg, dus er was weinig aan de hand. Na een half uur gingen de spuitgasten weer terug richting de kazerne!

Afgelopen maandag zijn de échte lessen op school begonnen, daarvoor ben ik immers hier! Ik verwacht dat niemand jaloers op me zal zijn of met me wilt ruilen, want ik heb maar liefst 34(!) uur les in 4 dagen tijd! In Maastricht heb ik gemiddeld zo’n 14 uur les per week, dus een aardig verschil. Nu moet je niet denken dat ik de 5e dag niks te doen heb, want elke donderdag ga ik met mijn projectgroep aan een opdracht werken in een bedrijf, van 08:00 uur ’s ochtends tot 18:00 uur ’s avonds. Jammer dat deze uren niet uitbetaald worden! Ik heb de eerste lessen inmiddels gehad, en er staan al twee presentaties op het programma. Boeken kennen ze hier niet, dus je doet de hele les niks anders dan aantekeningen maken van hetgeen de docent zegt. Omdat ik het nog lang niet allemaal versta is het erg vermoeiend en ook wel een beetje saai. De Franse lessen daarentegen zijn me supergoed bevallen! We moesten in groepjes van twee voor de klas een gesprekje voeren en ik kreeg van de docente te horen; bon accent! Leuk complimentje dus.

Sinds gister ben ik de trotse eigenaresse van mijn Franse pinpas, waar ik toch wel heel veel moeite voor heb moeten doen. Zoals afgesproken ben ik vorige week meteen mijn papieren naar de bank gaan brengen die nog gekopieerd moesten worden. Het vrouwtje van de bank had ook evt. om een rekening gevraagd waar mijn naam en adres op stonden. Toen ik dat liet zien was alles ineens in orde. De aangetekende brief, om te controleren of ik echt op het adres woon dat ik ze heb doorgegeven, was niet meer nodig. Woensdag kon ik mijn pasje afkomen halen, ze zou van tevoren nog even bellen. Ik was die dag daar toevallig in de buurt en ik kreeg weer het bericht dat ze het pasje nog niet kon uitreiken. ’s Avonds keek ik in mijn brievenbus, lag er een briefje in van de postbode die aan de deur was geweest om een brief van de bank uit te reiken. Twee dagen van te voren werd me gezegd dat dat niet meer nodig was, ze doen hier dus maar wat.. Gister had die Miep (die beloofd had te bellen) nog niet gebeld, dus ik ben toch maar weer een keertje gaan proberen en nu was het dan eindelijk zover dat ze me het pasje mee kon geven.

Gisteravond ben ik met Nora en de buurjongen naar een salsacafeetje geweest. Nora wilde graag dansen en Vincent en ik wilde graag voetballen zien! Bordeaux – PSV. Heb voor het eerst in mijn leven voor PSV gejuicht. Na de wedstrijd werd ik door de baas van het café getrakteerd op wat lekkers, omdat de voetballertjes uit mijn land de Fransen hadden verslagen!

Zit inmiddels al bijna een maand hier en dat wil zeggen dat ik er al 25 % op heb zitten, het gaat dus supersnel! Heb nu ook internet op mijn kamer en dat is toch wel erg gemakkelijk, want zo kan ik lekker gratis bellen naar Nederland!

Voor de geinteresseerden heb ik weer enkele nieuwe foto's geplaatst in het fotoboek. Ik moet weer aan de slag, jullie horen snel weer iets van me! Ik ook van jullie, hoop ik ;)


Liefs, Inge